Amsterdam, de stad waar je op iedere straathoek wel een vorm
van drugs tegenkomt. Is het geen koffieshop, dan is het wel een gekleurde man
die rustig ‘cocain’ in je oor smiespelt. Maar is het allemaal nog steeds zo als
vroeger?
Sinds jaar en dag ga ik om de zoveel tijd met een groep
vrienden naar Amsterdam om de stad onveilig te maken. We bekijken wat hoeren,
drinken een biertje en de ‘Bulldog’ is toch wel een bekende plek voor ons. Dit
jaar was echter de eerste keer dat ik me afvroeg waar alles toch was gebleven.
Zwervers. Normaal kom je er toch minimaal wel een heel
aantal tegen. Dit keer welgeteld één! Voor mijn gevoel horen in een wereldstad
als Amsterdam toch meer zwervers dan dit. Het viel me dan ook een beetje tegen
dat dit aantal was afgenomen. Dit was echter niet eens het enige dat was
afgenomen.
De wallen. Hoeren die schaars gekleed voor de raam staan om
het oudste beroep ter wereld uit te voeren. Dit jaar stonden er beduidend
minder dan jaren terug. De dames waren er zeker niet lelijker op geworden
(zeker het bekijken waard), maar met mindere getalen. Hier wil ik trouwens nog
heel even over kwijt dat er ook een buurt is waar she-males achter de coulissen
staan. She-males met enorme lullen! Bobbel in de broek. Gadverdamme. Een van
hen had een jurkje waar haar genotskots achter verborgen werd. Langzaam werd
haar jurkje opgetild. Haar/zijn/whatever derde been bleef klemmen achter haar
jurkje en met een slag viel hij omlaag. Het was als een sloopkogel die een flat
naar beneden moest slaan. Een monster. Hét monster. Degene die dat naar binnen
kon werken heeft gegarandeerd eerst moeten oefenen met een Amsterdammertje.
Dan wil ik het tenslotte nog heel even hebben over de
dealertjes op de straathoek. Ook afgenomen. Waar we jaren geleden op elke
straathoek er wel een hadden staan zijn we er daar ook maar één van
tegengekomen. Jammer, voor de ‘drugscapital of the world.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten